Soms zit ik niet meer op dezelfde golflengte als de ander. Dan ben ik zó in mijn eigen gedachtewereld, dat ik onvoldoende rekening houd met hem en dreig ik aansluiting te verliezen. Het effect is eenvoudig te begrijpen. Net als bij een transistorradio krijg ik geen verbinding, wanneer de golflengte niet klopt.
Presentie gaat over de vraag hoe je aanwezig bent te midden van anderen. Ben je écht in interactie met de ander? Zie je de mensen om je heen als mens? Ben je aanwezig in het hier en nu? De weg naar presentie heb ik verkend. Ik heb tal van valkuilen ontmoet. In deze blogserie van artikelen vertel ik over de vier valkuilen die ik ervaren heb op weg naar presentie.
Dit is de derde valkuil: niet onderkennen dat de ander op een andere golflengte zit
Ik neem je mee naar twee voorbeelden.
We gaan vol voor onze maatschappelijke opdracht
Bij Radar ondersteunen we sociaal kwetsbare mensen met een verstandelijke beperking. We willen daarbij vol voor onze maatschappelijke opdracht gaan. We hebben expertise waarvan we overtuigd zijn dat die van dienst is voor sociaal kwetsbare mensen met een verstandelijke beperking. Die expertise willen we inzetten, zodat ook deze kwetsbare mensen groeien. Onze eigen organisatie zien we daarbij slechts als een middel. Net zoals de financiën. Natuurlijk moet die organisatie oké zijn, net als de financiële positie. Maar ze zijn ondergeschikt.
Partners draaien het om
Er zijn de nodige partners in het sociale domein die het omdraaien. Daar komt de organisatie op de eerste plaats. Zoals een collega-bestuurder me klip en klaar duidelijk maakte. ‘Ik leid een onderneming. Mijn eerste doel is om te zorgen dat de onderneming winst maakt. Dat is de beste garantie, dat er continuïteit is en dat we onze functie kunnen blijven vervullen.’
Je hoeft het niet eens te zijn om samen te kunnen werken
Het heeft even geduurd, voordat ik dit verschil in benadering door had. Vervolgens had ik tijd nodig om te accepteren dat zijn benadering zijn goed recht is. Dat er niets mis mee is, dat hij zijn eigen keuze maakt. Net zoals we dat bij Radar ook doen. Ik hoef het niet met hem eens te zijn om niettemin goed te kunnen samenwerken. Vanaf het moment dat dit voor mij helder is, is het voor mij ook duidelijk dat de kansen van de samenwerking met mijn collega juist liggen, waar beide belangen een impuls krijgen. Het moet leiden tot activiteiten, waarbij ontwikkeling van cliënten hand in hand gaat met het realiseren van financieel voordeel.
Een e-mail als spiegel
De spiegel die Peter me voorhoudt is een tweede voorbeeld. Hij is betrokken bij de ondersteuning die we aan een van onze cliënten bieden en heeft me aangesproken op wat we naar zijn idee niet goed doen. Hij schrijft in een e-mail: ‘Als geen ander beheers jij de kunst van taal. Ik laat me daar niet meer door leiden. Los van jou als persoon….’ Vervolgens somt hij de woorden op die ik in mijn e-mail naar hem gebruikt heb, om duidelijk te maken dat ik graag met hem in gesprek ga over de klacht die hij gemeld heeft. Hij citeert onder andere de volgende woorden: indringend, uiteraard, zorgen en overwegingen, op prijs stellen, graag, synergie, koesteren.
Aansluiting verliezen
Het is een e-mail die ik welgemeend heb verstuurd. Ik zie ernaar uit om de klacht met hem te verkennen. Ik laat niet na om dat in de e-mail duidelijk te maken. Maar, ik zie door zijn reactie hoe dit bij hem binnenkomt. Het is te veel van het goede. Ik gebruik woorden die helemaal bij mij passen, maar waar hij –in ieder geval op dat moment – niets mee heeft. Hij wil actie en daadkracht zien en heeft geen behoefte aan een warme deken. Zo verlies ik aansluiting.
Continu aansluiting zoeken bij wat de ander bezighoudt, is een opdracht voor me. Ik moet niet te snel denken dat we op dezelfde golflengte zitten.
Vragen die je je kunt stellen:
- Herken je deze valkuil bij jezelf?
- Wat zijn omstandigheden die zorgen dat je aansluiting verliest?
- Wat is dan je patroon?
- Welke omstandigheden helpen je om niet in dit patroon te vervallen?
- Welke tips kun je daar voor jezelf uit herleiden?
- Welke oefeningen zou je willen doen om meer en beter op te gaan in het hier en nu?
Deel je ook je leerervaringen?
Ik denk dat we zoveel verder komen wanneer we leermomenten met elkaar delen. Voel je dus uitgenodigd om je leerervaringen te delen, zodat we daar met z’n allen weer van kunnen leren.
Welke presentievalkuilen zie je bij jezelf en hoe ga je daarmee om? Je kunt je verhaal hieronder delen als reactie op deze blog. Je kunt me ook een mail sturen (frans.wilms@leiderschapsdomeinen.nl).
Lees meer in boek ‘Groeien in leiderschap’
Dit blog is ontleend aan het boek ‘Groeien in leiderschap. Begin bij jezelf en doe het samen.’ In dit boek neem ik je mee in de weg die ik gegaan ben. Hoe ik in mijn leiderschap gegroeid ben van controle naar verbinding en presentie. Over mijn vallen en opstaan. Hoe ik ervan leer en geniet. Mijn ervaringen verbind ik met actuele theoretische inzichten. Met praktische handreikingen breng ik je op gedachten waarmee je direct zelf aan de slag kan om je eigen weg te gaan. Om (opnieuw) ambities te kiezen, te oefenen, te leren en te genieten. Het boek kun je hier bestellen.
Wat je verder kunt doen
- Ken je collega’s voor wie dit artikel heel bruikbaar zou kunnen zijn? Stuur hen dan de link van dit artikel door.
Samen maken we van verbindend leiden de hoofdstroom!
Meer lezen
Colofon: Foto: Bert Vrolijk
